Σχέδιο πάνω σε θέμα του Courbet

Μολύβια σε χαρτί 

Σχέδιο πάνω σε γνωστό θέμα του Goustave Courbet

(κάνοντας διάλειμμα από το χρώμα εξασκώντας και λίγο το σχέδιο που... το 'χω παρατήσει εδώ και καιρό)   

Δραπετεύοντας

Λάδια σε καμβά 25Χ30

Το "αδελφάκι" του "Δέους" με 4 χρώματα: μαύρο, λευκό, ώχρα, ψημένη σιένα. Με διάθεση Έξαρσης - Φυγής - Επ-Ανάστασης, να κλείσει εδώ αυτός ο κύκλος και να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο. Μετά από κάθε ξέσπασμα και δυνατή καταιγίδα, ακολουθεί γαλήνη και καθάριος ουρανός.  Ίσως όμως, αυτό να σημαίνει την αρχή ενός κυκλώνα και όχι το τέλος της καταιγίδας... θα δείξει. Προφανώς, θα το μάθουμε μαζί. Καλή δύναμη λοιπόν σε όλους. 

Δέος

25Χ30

Λάδια σε καμβά λοιπόν, χωρίς νέφτι, αλλά με μπόλικο λινέλαιο, έτσι, για να θυμηθούμε τα παλιά, έτσι, για να μη στεγνώσει ποτέ και να λάμπουν τα χρώματα όσο το δυνατό περισσότερο. Σε αυτό το έργο, πραγματικά, απόλαυσα τη δημιουργία δουλεύοντάς το με δέος και σχεδόν, εκστασιασμένος. Και η μυρωδιά του λινέλαιου... πόσο μου αρέσει. 

Στεναχωρήθηκα όμως για ένα πράγμα... που δέν είχα καμβά 2,5μΧ3μ και αναγκάστηκα να το κάνω σε κάποιον πολύ μικρότερο... Αλλά, για τέτοιο καμβά θα χρειαζόμουν ατελιέ και όχι το σαλόνι μου. 

Πίσω στα αφηρημένα λοιπόν και στην απόλυτη ελευθερία της έκφρασης - χωρίς περιορισμούς και κανόνες. (Αυτό το χωρίς κανόνες ρε παιδί μου, από μικρός το γούσταρα). 

Και νομίζω πως αυτή τη φορά, η φωτογραφία  αντιπροσωπεύει το έργο τουλάχιστον 80%. Για το υπόλοιπο 20%, δυστυχώς, καμία φωτογραφική δεν είναι ικανή. Θα πρέπει να το δεις από κοντά για να έχεις 100% της εικόνας και της αίσθησης του έργου. 

Θυμάμαι μια φορά στο Θησείο που είχα δει μια έκθεση με τα χαρακτικά του Edward Munch. Παρόλο που ήξερα τα περισσότερα από φωτογραφίες στο διαδίκτυο, από κοντά, δεν είχαν καμία σχέση. Πολύ ανώτερα! Χώρια που από κοντά έβλεπες το πραγματικό μέγεθος, τις πινελιές και την παραμικρή λεπτομέρεια, κάνοντάς σε να αισθάνεσαι δέος. Να τη πάλι αυτή η λέξη. 

Τελικά, έτσι θα το πω. Δέος. Γιατί σε αυτό το έργο, έτσι αισθάνθηκα. 

Και αν δεν το σταματήσω εδώ αυτό το παραλήρημα, είμαι ικανός να γράφω για πάντα, οπότε ΣΤΟΠ!

Ο γεροκιθαρίστας

λάδια σε καμβά

40Χ60

Του Πικάσο; Ποιου Πικάσο; Δεν κατάλαβες, δικό μου είναι! Ολόδικό μου! Εδώ μου βγήκε η πίστη ανάποδα 7 μέρες να ασχολούμαι νυχθημερόν με τα χρώματα, το σχέδιο, τις αποχρώσεις, τις φωτοσκιάσεις και τις λοιπές άλλες λεπτομέρειες. Αλλά πέρα απ' αυτό, του έδωσα την ψυχή μου. Ίσως να έφταιγε και η συναισθηματική φόρτιση που είχα αυτό τον καιρό. Έπεφτα καθημερινά πάνω του και δεν σηκωνόμουν, ή πιο σωστά: δεν καθόμουν, αν δεν  με πέθαινε η μέση και τα πόδια από την ορθοστασία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η κάθε γραμμή, η κάθε μικρή πινελιά και η κάθε ανεπαίσθητη λεπτομέρεια που έχω ζήσει πάνω σε αυτό το έργο, το κάνουν δικό μου, ολόδικό μου! Το μόνο που μπορώ να αφήσω στον   Πικάσο - δικαιωματικά - είναι η αρχική έμπνευση του θέματος.

Η μοναξιά του καλοκαιριού

Λάδια σε καμβά 50Χ60

Ο τσελίστας του Μοντιλιάνι

Λάδια σε καμβά 40Χ50

Η πλώρη

Λάδια σε καμβά 45Χ55

Δεκέμβρης 2010 - Ιούλιος 2011

Χ-ΈΓΕΡΣΗ ΥΠΟΣΥΝΕΊΔΗΤΟΥ

40Χ50

ΛΑΔΙΑ ΣΕ ΚΑΜΒΑ

ΑΠΌΚΟΣΜΗ ΓΑΛΉΝΗ 

30Χ40

ΑΚΡΥΛΙΚΆ ΣΕ ΚΑΜΒΆ

ΞΈΣΠΑΣΜΑ

40Χ50

ΛΑΔΙΑ ΣΕ ΚΑΜΒΑ

ΑΠΕΙΛΉ

45Χ60

ΛΑΔΙΑ ΣΕ ΚΑΜΒΑ

ΤΟ ΣΚΑΜΠΌ ΜΟΥ

ΜΕ ΑΚΡΥΛΙΚΑ

ΠΆΝΩ ΣΕ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΙΛΙΑΝΙ

ΛΑΔΙΑ ΣΕ ΚΑΜΒΑ

45Χ60

ΚΡΑΥΓΉ

45Χ60

ΑΚΡΥΛΙΚΑ ΣΕ ΚΑΜΒΑ

ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗΣ

45Χ60 ΑΚΡΥΛΙΚΑ ΣΕ ΚΑΜΒΑ

ΠΑΝΩ ΣΕ ΘΕΜΑ ΤΟΥ COURBET

40Χ55 ΛΑΔΙΑ ΣΕ ΚΑΜΒΑ

ΤΑΣΑΚΙ ΜΕ ΛΑΔΙΑ

JIMI HENDRIX 

ΛΑΔΙΑ ΣΕ ΚΑΜΒΑ50Χ60

 SUNSET 

ΛΑΔΙΑ ΣΕ ΚΑΜΒΑ 50Χ70

ΡΟΔΟ Ι

ΛΑΔΙΑ ΣΕ ΚΑΜΒΑ 25Χ30

ΡΟΔΟ ΙΙ

25Χ30 ΛΑΔΙΑ ΣΕ ΚΑΜΒΑ