Friday 11 November 2011

Δέος


25Χ30

Λάδια σε καμβά λοιπόν, χωρίς νέφτι, αλλά με μπόλικο λινέλαιο, έτσι, για να θυμηθούμε τα παλιά, έτσι, για να μη στεγνώσει ποτέ και να λάμπουν τα χρώματα όσο το δυνατό περισσότερο. Σε αυτό το έργο, πραγματικά, απόλαυσα τη δημιουργία δουλεύοντάς το με δέος και σχεδόν, εκστασιασμένος. Και η μυρωδιά του λινέλαιου... πόσο μου αρέσει. 
Στεναχωρήθηκα όμως για ένα πράγμα... που δέν είχα καμβά 2,5μΧ3μ και αναγκάστηκα να το κάνω σε κάποιον πολύ μικρότερο... Αλλά, για τέτοιο καμβά θα χρειαζόμουν ατελιέ και όχι το σαλόνι μου. 
Πίσω στα αφηρημένα λοιπόν και στην απόλυτη ελευθερία της έκφρασης - χωρίς περιορισμούς και κανόνες. (Αυτό το χωρίς κανόνες ρε παιδί μου, από μικρός το γούσταρα). 
Και νομίζω πως αυτή τη φορά, η φωτογραφία  αντιπροσωπεύει το έργο τουλάχιστον 80%. Για το υπόλοιπο 20%, δυστυχώς, καμία φωτογραφική δεν είναι ικανή. Θα πρέπει να το δεις από κοντά για να έχεις 100% της εικόνας και της αίσθησης του έργου. 
Θυμάμαι μια φορά στο Θησείο που είχα δει μια έκθεση με τα χαρακτικά του Edward Munch. Παρόλο που ήξερα τα περισσότερα από φωτογραφίες στο διαδίκτυο, από κοντά, δεν είχαν καμία σχέση. Πολύ ανώτερα! Χώρια που από κοντά έβλεπες το πραγματικό μέγεθος, τις πινελιές και την παραμικρή λεπτομέρεια, κάνοντάς σε να αισθάνεσαι δέος. Να τη πάλι αυτή η λέξη. 
Τελικά, έτσι θα το πω. Δέος. Γιατί σε αυτό το έργο, έτσι αισθάνθηκα. 
Και αν δεν το σταματήσω εδώ αυτό το παραλήρημα, είμαι ικανός να γράφω για πάντα, οπότε ΣΤΟΠ!


21 comments:

MYSTELIOS said...

Καλησπέρα φίλε μου , σίγουρα δέος και θαυμασμό μας προκαλεί αυτή η έκρηξη των υπέροχων γήινων χρωμάτων πάνω στον καμβά σου !!!!
Η δύναμη και η ελευθερία έκφρασης είναι ιδιαίτερα αισθητή μέσα από το έργο σου και αντιλαμβάνομαι πόσο πολύ απολαμβάνεις αυτό που κάνεις !!!
Καλή συνέχεια !!!

Λερναία Ύδρα said...

ΩΡΑΙΑ ΧΡΩΜΑΤΑ,ΠΟΛΥ ΤΕΛΕΙΑ Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΟΓΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΑΓΛΥΦΟΥ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΝΩΡΙΜΟ ΠΙΝΑΚΑ ΠΙΝΑΚΑ .ΣΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΙΛΛΙΓΓΟ ...ΔΕΟΟΟΟΟΣ .ΕΒΙΒΕΣ!!!

Margo said...

Ω ναι! 2,5Χ3μ.. θα ήταν σαν να σε ρουφάει ο πίνακας μέσα του. Το νιώθω αυτό που περιγράφεις, το δούλεψες εκστασιασμένος και το μεταδίδει το έργο σου.
Σου πάει το χωρίς κανόνες.. είναι σπουδαίο πράγμα να μπορεί κάποιος να μη χρειάζεται κανόνες για να ζήσει ή να εκφραστεί. Ίσως με αυτού του είδους την ελευθερία, μπορεί να αναγνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του.
Εβίβες λοιπόν και καληνύχτα σου..

Dinos-Art said...

Συμφωνώ με όσα λες Χρήστο.
Αν και προσωπικά ασχολούμαι με την παραστατική ζωγραφική, έστω με την ιδιαιτερότητα της πουαντιγιστικής τεχνοτροπίας, το ωραίο, όπως αυτό που μας παρουσιάζεις, πάντοτε με θέλγει.
Καλό Σαββατοκύριακο.

nameliart said...

Λοιπόν η έλλειψη εργαστηρίου είναι και το δικό μου πρόβλημα, ειδικά αν πρόκειται για λάδια! Θα ήθελα χώρο πολύ, να τοποθετήσω κάτω ένα τελάρο και να αφεθώ να παίξω με τα χρώματα χωρίς να φοβάμαι μη λερώσω τα έπιπλα και τα χαλιά...

Τα χρώματα στο έργο σου μου άρεσαν πολύ, όπως και η ροή τους! Όλο και πιο πολύ διαπιστώνω ότι στο abstract μπορείς να κάνεις εντυπωσιακά κομμάτια!

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος said...

ART-TRAVELLER ή ταξιδιώτη της τέχνης, σε ευχαριστώ.
Απ' ό,τι φαίνεται, έχεις καταλάβει την ένταση και τον τρόπο που το δημιούργησα, αφημένος στα γήινα χρώματα. Ήθελα να εκφράσω την ψυχή μου ατόφια χωρίς φτιασίδια και λοιπά... Δεν ξέρω τι κατάφερα, αλλά το έργο λαμπυρίζει καθώς δεν έχω βάλει νέφτι αλλά μπόλικο λινέλαιο. Η φωτογραφία δεν μπορεί να το δείξει αυτό, έτσι, είμαι ο μόνος τυχερός (προς το παρόν τουλάχιστον) που το βλέπω.
Να είσαι καλά για το σχόλια και Εβίβες!

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος said...

Φίλε Λερναίε, εβίβες μάγκα μου!
Σε αυτό, άφησα τα χρώματα να με οδηγήσουν και αφέθηκα στην έκστασή τους. Έτσι, κάθε φορά που κοιτάω τον πίνακα, δέχομαι την ένταση και το δέος των χρωμάτων.
(θα έπρεπε να το έχω κάνει σε μεγαλύτερο καμβά...)
Εβίβες και πάλι!

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος said...

Καλησπέρα φίλη Margo!
Επιφυλάσσομαι για επόμενα έργα σε μεγάλους καμβάδες. (ίσως να πάρω κάνα σεντόνι...)

Αυτό με κάνει να αισθάνομαι κι εγώ ωραία.
Να είσαι καλά.
μιλάμε...

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος said...

Φίλε Ντίνο, χαίρομαι πολύ που σου αρέσει τούτο δω.
Μου αρέσουν και τα ρεαλιστικά, αλλά στα πιο αφηρημένα έχω άλλη ελευθερία.
Μέσα από αυτή την ελευθερία θέλω να εκφράσω την ψυχική μου διάθεση. Διαφορετικά, δεν θα τα κατάφερνα...
Να είσαι καλά και εβίβες!

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος said...

nameliart, πρέπει κάποιος να μας παραχωρήσει καμιά αποθήκη να την κάνουμε ατελιέ. Δεν είναι δυνατό να δουλεύουμε στο σαλόνι...

Να το κάνεις με την πρώτη ευκαιρία. Κι αν δε βρεις ατελιέ, σε καμιά αλάνα κάτω από το σπίτι σου. Τα χρώματα πολλές φορές μας λένε πολλά περισσότερα απ' όσα μπορούμε να τους πούμε εμείς. Έτσι, καλό είναι να τα αφήνουμε να μας οδηγούν.

Εβίβες φίλε μου
και καλές επόμενες δημιουργίες.

μιλάμε..

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ said...

δέος και έκρηξη!
αν μου ζητούσες να σε ζωγραφίσω, κάπως έτσι θα σε σχημάτιζα!
κρύβει πολύ μεράκι τούτη σου η δουλειά, θα ήταν παράτολμο να πω και χαρά;

χαίρομαι που η ζωγραφική σε κάνει λιγότερο εσωστρεφή!
φιλί

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος said...

λιγότερο εσωστρεφή...
ναι, καμιά φορά η ζωγραφική το καταφέρνει αυτό. είναι η φύση της μάλλον τέτοια.
Κι αφού καταφέρνει η ζωγραφική την εξωστρέφεια, κι αφού της δίνω μέρος της ψυχής μου, άρα - όσο διαρκεί η δημιουργία τουλάχιστον - γίνομαι για λίγο εξωστρεφής. Είναι μια ψυχοθεραπεία και αυτό, όπως και η ποίηση. Όπως και η μουσική και γενικότερα, η ενασχόληση με την τέχνη.
Το έχω σκεφτεί καλά και έχω καταλήξει πως, αν δεν υπήρχε η τέχνη θα ήμουν έγκλειστος σε κάποιο ψυχιατρείο. Ευτυχώς όμως, υπάρχει και η τέχνη.
Να είσαι καλά για το σχόλιό σου.
Να περνάς καλά και
Εβίβες!

Anonymous said...

Άντε και είχες ατελιέ και τον έκανες 2χ3.
Που θα τον έβαζες μετά;!
Πολύς καλός πάντως

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος said...

Κοίτα... θα κάλυπτα τουλάχιστον τον ένα τοίχο του σαλονιού!!! χεχεχε

Εβίβες Σολομάντζαρε!

Paraskevi Lamprini M. said...

Χρήστο ή Ζάχο,
Χαίρομαι που είσαι φόλλοουέρ μου και θα χαρώ πολύ να σε ακολουθώ κι εγώ στις ζωγραφιές σου, γιατί μ'αρέσει η ζωγραφική...

Θα μπορούσα να αναρτήσω κάτι στο δικό μου μπλογκ από τα έργα σου; Θα γράφω σίγουρα και το όνομά σου στις αναρτήσεις μου...

Χαίρομαι που θα τα λέμε, γεια
Παρασκευή

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος said...

Το Ζάχος, είναι - ας πούμε - το επώνυμο ή ψευδώνυμο που έχω επιλέξει να συνοδεύουν το Χρήστος. Άρα, λέγε με Χρήστο.
Μπορείς να αναρτήσεις ό,τι θέλεις στο μπλογκ σου αφού θα αναφέρεις το δημιουργό.
Να είσαι καλά κι ευχαριστώ για το ενδιαφέρον.
Εβίβες!

Χάνη said...

Δέος! Μα τι άλλο μπορεί να είναι από τον έρωτα που σε πλήττει ίσια στην καρδιά ίσια στο πνεύμα! Τυχερός όποιος στηθοκρούεται απ' τον έρωτα της δημιουργίας και νιώθει σφόδρα μερακλωμένος! Τυχερός αυτός που του αποκαλύπτεται η αλήθεια και την μετατρέπει σε δημιουργία, τυχερός όποιος μπορεί να φτάσει με την αυτοέκφρασή του, σε ολοκληρωτικό πνευματικό οργασμό!

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος said...

Χάνη, με τιμάν ιδιαίτερα τα λόγια σου και με κολακεύουν.
Να είσαι καλά και καλή συνέχεια.
Εβίβες!

Anonymous said...

Πολύ καλός Χρήστο! Εύγε! Τα χρώματα πραγματικά μου αρ'εσουν πολυ οπως και ολη η αισθηση! ΔΕΟΣ! Ωραίος!!

Γ.Μικάλεφ

Unknown said...

Γεια σου χρηστο ειμαι ο αντωνης και χαιρομαι που βρηκα εναν ακομα ζωγραφο και εκφραστη της τεχνης.
πολυ καλος ο πινακας σου και μου αρεσει πολυ αυτη η εντυπωση που αφηνει του πλασιματος των χρωματων.ωραιος φιλε και τωρα που σε βρηκα θα τα λεμε συχνα.

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος said...

Γεια σου Καπόνε33.
Χαίρομαι που σου αρέσει η δουλειά μου.
Βεβαίως και να τα λέμε.
Ζωγραφίζεις;