Tuesday 6 March 2012

Charles Bukowski


45X60
Λάδια σε ξύλο

Είχαν περισσέψει κάτι ξύλα mdf, και είπα να τα χρησιμοποιήσω. Η πρώτη μου απόπειρα σε ξύλο - περίεργη επιφάνεια, σκληρή. Και περίεργη η συμπεριφορά των λαδιών πάνω στο ξύλο - δεν είναι όπως ο καμβάς. Συχνά το πινέλο έπαιρνε το χρώμα από το ξύλο αντί να το στρώνει και με παίδεψε ιδιαίτερα. Όπως και να 'χει, ιδού το αποτέλεσμα.


15 comments:

Margo said...

Δεν ξέρω πώς είναι η ζωγραφική σε ξύλο, πάντως οι δυσκολίες που μας περιγράφεις δεν φαίνονται. Μου αρέσει πολύ.. τα χρώματα, η έκφραση στο βλέμμα του πορτραίτου.
Η γνώμη μου είναι να το ξαναπροσπαθήσεις σε ξύλο μιας σου βρίσκονται, τη δεύτερη φορά θα είσαι πιο σίγουρος και θα αποφασίσεις αν σου πάει.
Καλή σου νύχτα Χρήστο!
Και εβίβες φυσικά:-)

Poet said...

Χρήστο, μου αρέσει πολύ, ιδίως τα χρώματα.

Χαίρομαι που διδάσκεσαι από τα χρώματα, το ίδιο κι εγώ, όχι βέβαια στη ζωγραφική. Φιλοδοξία μας να είμαστε καλά μαθητούδια.

Lampros Lampinos said...

Γι' αυτό με παραξένεψε... ξύλο λοιπόν! Μμμμ...καθόλου άσχημο τότε!
και σ' ανώτερα..

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος said...

@Margo
@Poet
@lampros lamprinos

Ευχαριστώ για τα καλά σας σχόλια.
Η δυσκολία αυτού του έργου ίσως να έγκειται στο πηχτό ακρυλικό μαύρο χρώμα που είχα χρησιμοποιήσει για την προετοιμασία του ξύλου, κι έτσι, τα λάδια που έβαλα από πάνω, να μην μπορούσαν να απορροφηθούν. Έχει ένα σωρό λάθη, αλλά η ελευθερία του χρώματος, με πάει αλλού και μου κρύβει τα λάθη που, ως ζωγράφος, είναι αδικαιολόγητο να μην τα βλέπω.
Κάτι λοιπόν σε αυτό το έργο με κάνει να παρασύρομαι από τα χρώματα
και να αγνοώ τα λάθη.
Ίσως θα έπρεπε να μην το αναρτήσω καν, ίσως θα έπρεπε να το κρατήσω για μένα αλλά,
κάτι με παρότρυνε να το βγάλω προς τα έξω. Κι ας μην είναι το καλύτερο δυνατό, κι ας μπορώ καλύτερα.
Δεν έχει σημασία. Η φύση των χρωμάτων και των υλικών, εκεί με οδήγησαν.
Και ξέρω πως πολλοί μπορεί να μη το γουστάρουν ή να το βρίσκουν "κακό".
Όχι το θέμα, την δική μου απόδοση.
Έχουν δίκιο, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι με τραβάει σε αυτό το έργο και μου αρέσει, παρόλο που θα ήθελε περισσότερη δουλειά. Δεν ξέρω, ίσως να το επαναλάβω καλύτερα, αλλά προς το παρόν, αυτό είναι.
Πρέπει λοιπόν, ως ερασιτέχνης, να μαθητεύσω σε αυτό και τις εμπειρίες μου, να τις εφαρμόσω σε κάτι άλλο.
Ή, αν έχω την υπομονή, να το επαναλάβω.
Δεν ξέρω.
Εκτιμώ όμως την καλή σας πρόθεση.
Να είστε καλά και
Εβίβες!

Υ.Γ. θα μάθω. Πού θα πάει...

Margo said...

Χρήστο, στις προσπάθειες που κάνουμε οι ερασιτέχνες της ζωγραφικής, υπάρχουν λάθη και πολλά μάλιστα.
Όμως η δουλειά όσων περνούμε και βλέπουμε αυτές τις προσπάθειες δεν είναι να διορθώσουμε τα τεχνικά προβλήματα, που ακόμη υπάρχουν και σιγά σιγά έτσι κι αλλιώς ξεπερνιούνται. Αυτό είναι δουλειά του δασκάλου.
Αυτό που με ενδιαφέρει εμένα προσωπικά, να αφουγκραστώ μέσα από τον πίνακά σου εσένα και τον τρόπο που εκφράζεσαι. Αν μου αρέσει κάθομαι, αν όχι φεύγω.
Να συνεχίζεις με τόση αγάπη αυτό που κάνεις και να δημοσιεύεις χωρίς να κρίνεις αυστηρά τον εαυτό σου.
Το συγκεκριμένο πάντως το θεωρώ πιο μπροστά από άλλα δικά σου, φυσική συνέχεια της πορείας σου.

Καλό σου μεσημέρι!

Γιώργος Μικάλεφ said...

Ωραίος συνάδελφε! Συνέχισε να γεμίζεις με χρώμα ό,τι επιφάνεια έχεις διαθέσιμη! Καλό το τόλμημα σου με ωραίο αποτέλεσμα!

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος said...

@ Μαrgo
Ίσως έχεις δίκιο. Δεν ξέρω τι με έπιασε... το προσδοκούσα καλύτερο.
Θα το αφήσω να στεγνώσει και όταν μου' ρθει, ίσως φτιάξω 2-3 πραματάκια. Ίσως πάλι να το αφήσω όπως είναι... θα δω.
Να είσαι καλά πάντως!
Κι ευχαριστώ για τη στήριξη.

@Γιωργάρα, να είσαι καλά ρε φίλε!
Τελικά, θέλοντας ή μη, με τον καιρό εξελισσόμαστε.
Εβίβες μάγκα!

MYSTELIOS said...

Μου αρέσει πολύ 0 πειραματισμός σου πάνω σε ξύλο , σίγουρα η εμπειρία είναι το καλύτερο μάθημα για εμάς τους αυτοδίδακτους !!!
Μπράβο και καλή συνέχεια φίλε μου !!!
Πολλές εβίβες και από εμένα !!!

Μαρια Τζιατζιου said...

Ο πειραματισμός πάντα δεν ήταν που έφερε στις τέχνες την καινοτομία; Πως αλλιώς θα ανακαλύψουμε αν δεν ταξιδέψουμε στο άγνωστο;
Κι εδώ που τα λέμε όσο τον κοιτάς τον πίνακα, αυτό το βλέμμα που καν δεν είναι στραμμένο προς τα μπρος σε καθηλώνει.Τι άλλο να πούμε δηλαδή;
Εβίβες!!!!!

Λερναία Ύδρα said...

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΦΙΛΕ ΜΟΥ.(ΚΑΙ Ο BUK ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ).ΟΜΟΡΦΗ ΕΚΦΡΑΣΗ, ΟΜΟΡΦΑ ΧΡΩΜΑΤΑ.ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΕ ΤΑ ΝΕΑ ΣΟΥ ΥΛΙΚΑ

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος said...

@ART-TRAVELLER
@Μαρια Τζιατζιου
@Λερναία Ύδρα

Να είστε καλά για το σχόλιο και τα καλά σας λόγια. Ας πειραματιστούμε λοιπόν να δούμε πού θα μας βγάλει...
Εβίβες σε όλους!
Μιλάμε...

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος said...

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας έναν φανταστικό διάλογο...



Μπαίνει ένας φίλος στο σπίτι και μου λέει:
- Τι είναι αυτό που ζωγράφισες; Κάνας αμερικάνος συγγραφέας;
- Ναι, ο Τσαρλς Μπουκόφσκι
- Ωραίο φόντο
- Το ξέρω
- Δεν ξέρω πως μοιάζει ο τύπος, αλλά νομίζω πως τον έκανες λάθος
- Λάθος τον έκανα και το δικαιολογώ ως “η προσωπική μου ματιά”
- Φαίνεται
- Πώς το κατάλαβες;
- Δεν το έψαξα, είναι φως φανάρι

Ο φίλος δεν είχε ιδέα από ζωγραφική
Ούτε κι εγώ

maria koran said...

Καλό το αποτέλεσμα Χρήστο.
Μου άρεσε.Αλλά το mdf είναι πολύ
δύσκολο ξύλο με έχει παιδέψει και μένα και το αποφεύγω!
Αλλά πειραματιζόμενος πάντα κάτι μαθαίνεις και βγαίνει και κάτι καινούργιο!
Αντε καλή συνέχεια και...
Εβίβες...:)

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος said...

Να είσαι καλά Μαρία
Χαίρομαι που σου άρεσε.
Επίσης, καλή συνέχεια και Εβίβες!

ericlartey said...

Wow, incredible blog design! You must blog it in your very care heart. you make blogging look easy.Your content and the design is quite nice to every body.