Saturday 24 September 2011

Ο γεροκιθαρίστας


λάδια σε καμβά
40Χ60


Του Πικάσο; Ποιου Πικάσο; Δεν κατάλαβες, δικό μου είναι! Ολόδικό μου! Εδώ μου βγήκε η πίστη ανάποδα 7 μέρες να ασχολούμαι νυχθημερόν με τα χρώματα, το σχέδιο, τις αποχρώσεις, τις φωτοσκιάσεις και τις λοιπές άλλες λεπτομέρειες. Αλλά πέρα απ' αυτό, του έδωσα την ψυχή μου. Ίσως να έφταιγε και η συναισθηματική φόρτιση που είχα αυτό τον καιρό. Έπεφτα καθημερινά πάνω του και δεν σηκωνόμουν, ή πιο σωστά: δεν καθόμουν, αν δεν  με πέθαινε η μέση και τα πόδια από την ορθοστασία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η κάθε γραμμή, η κάθε μικρή πινελιά και η κάθε ανεπαίσθητη λεπτομέρεια που έχω ζήσει πάνω σε αυτό το έργο, το κάνουν δικό μου, ολόδικό μου! Το μόνο που μπορώ να αφήσω στον   Πικάσο - δικαιωματικά - είναι η αρχική έμπνευση του θέματος.

5 comments:

Λερναία Ύδρα said...

SUPER,ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΟΟΟΟΟ!!!!!

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος said...

Να 'σαι καλά!
Αυτό αρέσει και σε μένα γιατί, μετά το "Χ-έγερση του υποσυνείδητου" και το "Ξέσπασμα", έχει πολύ πολύ συναίσθημα και θλίψη και ψυχή.
Και είναι ένα κομμάτι μου.
Εβίβες και πάλι!

ελία βεβία said...

πάρα πολύ ωραίο :):)
μου αρέσει ο τρόπος που δένονται οι αποχρώσεις του μπλε μεταξύ τους.
ο τρόπος που η κιθάρα έχει καταστεί προέκταση των χεριών του ..
συνέχισε!!

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος said...

Να είσαι καλά Ελία,
Καλή συνέχεια.

Chesterbrook Academy Elementary said...

You did managed to draw the hands with that Manneristec expressiveness known to Picasso.